1. Υπενθυμίστε στον εαυτό σας ότι η ηρεμία σας είναι προτεραιότητά σας
Σίγουρα δεν είμαστε γκουρού, ούτε εξπέρ στο διαλογισμό, είμαστε απλώς μαμάδες, Αν μπορούμε ωστόσο να έχουμε πάντα αυτή τη σκέψη κατά νου, τότε θα αφηνόμαστε πολύ λιγότερο να γίνουμε έρμαια των εσωτερικών μας συγκρούσεων και των νεύρων μας. Και σίγουρα αυτό θα βοηθούσε να έχουμε λιγότερο αρνητικά συναισθήματα τόσο προς τον εαυτό μας, όσο και προς τα παιδιά μας.

2. Υπενθυμίστε στον εαυτό σας ότι η συμπεριφορά του παιδιού σας δεν έχει να κάνει με σας
Είναι αυτό που λένε «μην το παίρνετε προσωπικά». Βέβαια αυτό μπορεί να σας πάρει καιρό να το χωνέψετε, μια που όλες οι μαμάδες νιώθουν υπεύθυνες για τις πράξεις των παιδιών τους και όταν εκείνα αντιδρούν άσχημα, νομίζουν ότι τις μισούν! Ωστόσο θυμηθείτε ότι αν η συμπεριφορά του παιδιού σας οφείλεται σε σας, τότε το παιδί θα βεβαιωθεί ότι φταίτε εσείς. Η συμπεριφορά του παιδιού είναι καθαρά δική του επιλογή. Το πώς αντιδράτε εσείς είναι όμως δική σας! Μόνον εκεί μπορείτε να ασκήσετε έλεγχο!

3. Επικεντρωθείτε στον εαυτό σας
Δώστε έμφαση στη δική σας συμπεριφορά και όχι σε αυτή του παιδιού σας. Και ένα μέρος αυτού, είναι να μάθετε να ελέγχετε τα δικά σας συναισθήματα . Το να μάθουμε να επικεντρωνόμαστε στη δική μας ζωή και στους δικούς σας στόχους (όχι εγωιστικά, αλλά ουσιαστικά) θα είναι πολύ βοηθητικό και για το παιδί μας, το οποίο χρειάζεται ένα γονιό που να εκπέμπει σταθερότητα.

4. Βάλτε τη σκέψη σας στη θέση του οδηγού, και τα συναισθήματα σας στη θέση του συνοδηγού
Που σημαίνει, αποφύγετε να πάρετε αποφάσεις όταν είστε συναισθηματικά φορτισμένες (από έναν καβγά για παράδειγμα), γιατί σίγουρα θα μετανιώσετε γι’ αυτές μετά! Αφήστε το θυμό σας να ξεσπάσει πρώτα και μετά πάρετε αποφάσεις. Αφήστε τα συναισθήματα σας να σας «ενημερώσουν» για το τι συμβαίνει, αλλά όχι να πάρουν το τιμόνι. Θυμηθείτε ότι εσείς είστε ο οδηγός της οικογένειας!

5. Σκεφτείτε τι μπορείτε- και τι δεν μπορείτε - να αλλάξετε στο παιδί σας
Ναι, μπορείτε να αλλάξετε τον τρόπο που αντιδρά το παιδί σας, αλλά δεν μπορείτε να το αλλάξετε. Θυμηθείτε, πως η αλλαγή δεν έχει να κάνει με το παιδί σας, αλλά αποκλειστικά με τις δικές σας αντιδράσεις. Είναι δύσκολο, να το παραδεχτούμε αλλά κάποιες φορές, όλοι οι άνθρωποι χρειαζόμαστε βελτίωση. Να μάθουμε να αναγνωρίζουμε το άγχος μας, να το ελέγχουμε, να μάθουμε να διαχειριζόμαστε τα συναισθήματά μας και να αφουγκραζόμαστε τον εαυτό μας. Μια ερώτηση που πρέπει να κάνουμε είναι: «Τι θα θέλαμε να κάνουμε σε αυτήν την περίπτωση ως υπεύθυνοι γονείς;» Κάποιες φορές μπορεί να κάνουμε πίσω, και άλλες να ορίσουμε πιο σταθερά όρια με το παιδί μας. Ουσιαστικά, εμείς διαλέγουμε τι θα ανεχτούμε και τι όχι. Γι’ αυτό σταματήστε να επικεντρώνεστε σε αυτό που συμβαίνει με το παιδί σας και επικεντρωθείτε σε αυτά που χρειάζεται εσείς ν’ αλλάξετε!