Λένε ότι είναι καλό να βγαίνεις από το "comfort zone" σου, δηλαδή να σπας τη ρουτίνα σου, να δοκιμάζεις τα όριά σου και να παίρνεις ρίσκα. Αν η μετακόμιση σε ένα νέο σπίτι δεν είναι μία θαρραλέα έξοδος από το comfort zone, το σπίτι που έχεις συνηθίσει, τη γειτονιά που ξέρεις, τους γείτονες που συμπαθείς, τότε τι είναι; 

Κάπως έτσι μας βρήκε και εμάς η νέα χρονιά, με μία μετακόμιση! Στην αρχή το πήρα χαλαρά και θεώρησα ότι θα ήταν κάτι εύκολο, σίγα λέω πόσα πράγματα έχουμε δύο άτομα που ζούμε σε ένα μικρό διαμέρισμα; Σκέφτηκα ότι αν οργανωθούμε σωστά και μεθοδικά δεν θα δυσκολευόμασταν καθόλου. Μάλλον το αντίθετο συμβαίνει σε όλες τις μετακομίσεις και το κατάλαβα στην πορεία. Αν έχεις μετακομίσει περισσότερες από δύο φορές σίγουρα θα καταλαβαίνεις απόλυτα τι εννοώ.  

Αρχίσαμε λοιπόν να μαζεύουμε τα πράγματα μας, τουλάχιστον αυτά που δεν θα χρειαζόμασταν, εφόσον θα ζούσαμε στο διαμέρισμα μέχρι την ημέρα που θα φεύγαμε εντελώς. Πήραμε κούτες, μαρκαδόρους για να γράψουμε πάνω στην κάθε κούτα τι περιέχει μέσα ώστε να μας είναι πιο εύκολο να τα ταξινομήσουμε μετά, κολλητικές ταινίες και ρολό με φυσαλίδες. Η πρώτη κούτα γέμισε σε χρόνο ντε τε, η δεύτερη το ίδιο, η τρίτη ακόμη πιο γρήγορα και πάει λέγοντας. Παράλληλα με τη μετακόμιση είχαμε και τη δουλειά, άρα μόνο τα απογεύματα μπορούσαμε να ασχοληθούμε με αυτό, και χωρίς να το καταλάβουμε η πρώτη εβδομάδα είχε ήδη φύγει.

Δεν θα σου κρύψω ότι μετά την πρώτη εβδομάδα, όταν αντιλήφθηκα ότι τελικά τα πράγματα που είχαμε μόνο λίγα δεν ήταν, πελάγωσα. Λέω “δεν θα τελειώσουμε ποτέ”.  Αδειάζω τα συρτάρια με μανία αλλά πάλι είναι γεμάτα! Πετάω πράγματα που δεν ήταν χρήσιμα, ανακυκλώνω αυτά που μπορώ και δίνω κάποια άλλα. Είναι απίστευτο το πόσα πολλά πράγματα έχουμε κρυμμένα δεξιά και αριστερά τα οποία δεν χρησιμοποιούμε κιόλας αλλά τα έχουμε εκεί, να γεμίζουν τον χώρο.  

Στη δεύτερη εβδομάδα το διαμέρισμα έμοιαζε κάπως έτσι: 

Χάος!  Μόνο αυτό μπορώ να σας πω. Οι φωτογραφίες που σας δείχνω δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτό που πραγματικά επικρατούσε. Ούτε και εγώ δεν ξέρω πόσες φορές πηγαινοήρθαμε από το παλιό διαμέρισμα στο νέο για να μεταφέρουμε πράγματα. Αν το αυτοκίνητο μπορούσε να μιλήσει τότε θα μας έλεγε “φτάνει δεν αντέχω άλλο”.

Και εκεί που πιστεύεις ότι έχεις τελειώσει αντιλαμβάνεσαι ότι όλα αυτά που μετέφερες πρέπει να βρουν το νέο τους χώρο και να τακτοποιηθούν. Άντε πάλι πάμε από την αρχή, καθάρισμα στο νέο διαμέρισμα και άνοιγμα σε όλα αυτά τα κουτιά που έχεις μεταφέρει. Μοιάζει σαν να μην τελειώνει ποτέ!  

Παρόλα αυτά, μέσα σε όλο αυτό το χάος, υπάρχει και η θετική πλευρά. Τώρα που σου γράφω, κάθομαι στο καινούριο μου σαλόνι και απολαμβάνω τον καφέ μου με άλλο αέρα.  Μία μετακόμιση μπορεί να είναι δύσκολη αλλά ταυτόχρονα σε ανανεώνει και σου δίνει την αίσθηση ότι είναι η έναρξη μίας νέας αρχής. Εύχομαι αυτή η μετακόμιση να είναι η έναρξη της δικής μας νέας αρχής! 

Love,
K. 
xx